Engels, dat is deze week zeker! Ik redigeer eerst een Engelstalig artikel over een boek van Jane Austen. Daarna schuif ik een eeuw op – een research paper over William Booth krijgt mijn volle aandacht.
In de negentiende eeuw zijn er nog meer personen in Engeland die een onvergetelijke invloed hebben gehad op hun tijdgenoten; sterker nog, inzichten van hen blijken van tijdloze waarde te zijn. Ik loop even door het Engels van A Fly on the Nose and 51 other great stories, C.H. Spurgeon voor kinderen. Well done, mr. Hutter.
Een andere taal leren. Woorden, uitspraak, vaste uitdrukkingen… Enzovoorts. En dan red je je wel… Tenminste. Elke taal verklapt veel van de cultuur van de moedertaalsprekers. Misschien kun je beter eerst wat over die cultuur te weten komen en dan pas die taal gaan leren? Of gelijk op?
We kijken naar Engels. Brits Engels. Wat weten we van de Britse cultuur? Wat valt Nederlanders echt op? De beleefdheid. Met hoofdletters. Engelsen zijn – in Nederlandse ogen – zo beleefd. Op straat, in winkels, in een gesprek. Zelfs een slecht bericht kunnen ze nog prettig brengen.
Een voorbeeld uit de praktijk. Nederlandse Ester en Britse Katharine zijn in gesprek, in de keuken. Voor hen ligt een ananas met wat schimmel.
E: This is Dave’s pineapple. O, no, there is mould on it, at least a bit here. Hope he will discover it soon. He doesn’t come that often here. Let’s leave a message for him on the worktop. (Pakt een geeltje.) “Hi Dave, there is mould on your pineapple.”
K: O, Ester, uh, you’d better write something like: “Hi Dave, your pineapple is ready to eat.”
E: O. Thanks. Well, do you really think this message is clear enough for him?
K: O, yes, I think so. We are used to giving hints. British people prefer finding out the bad news for themselves.
E: Okay. (Lacht.)
In Nederland is het beleefd, hulpvaardig, om minder mooi nieuws eerlijk te vertellen. En dat eerlijke vertellen gaat meestal op een directe manier. Gewoon het feit zeggen. Ook tegen iemand die je niet zo goed kent. ‘Want daarmee is iemand toch (uiteindelijk) het meest geholpen? En in z’n algemeenheid: zo beleefd is het niet om ergens doekjes om te winden. Voor je het weet is het niet helemaal eerlijk wat je zegt. En oneerlijkheid, dat is pas onbeleefdheid.’
Het is hulpvaardig. Maar deze manier van zeggen werkt in de meeste andere landen niet. Ook niet in het gebied van het Verenigd Koninkrijk. ‘Wat zijn Nederlanders vaak lomp.’
BETTER LETTER geeft in de lessen Engels ook Britse cultuur, Brits denken mee in de taallessen. Taal en cultuur, gelijk op. Het doel is dat je goed kunt communiceren in het Engels (ook over minder mooi nieuws, als dat nodig is). Zodat een Brit, of een andere niet-Nederlander, met plezier naar je luistert en je berichten leest. En niet pretty annoyed afhaakt.
Een andere taal is een andere wereld. Soms vermoeiend, altijd boeiend!
http://betterletter.nl/wp-content/uploads/2017/03/772-e1700857110507.jpg9751463beheerhttp://betterletter.nl/wp-content/uploads/2017/02/BetterLetterLogoRGBMargin630x160kopie-300x149.pngbeheer2017-03-10 16:57:142023-11-24 20:18:52Pineapple and politeness
Teksten Engels redigeren. Engelse literatuur vertalen.
Engels, dat is deze week zeker! Ik redigeer eerst een Engelstalig artikel over een boek van Jane Austen. Daarna schuif ik een eeuw op – een research paper over William Booth krijgt mijn volle aandacht.
In de negentiende eeuw zijn er nog meer personen in Engeland die een onvergetelijke invloed hebben gehad op hun tijdgenoten; sterker nog, inzichten van hen blijken van tijdloze waarde te zijn. Ik loop even door het Engels van A Fly on the Nose and 51 other great stories, C.H. Spurgeon voor kinderen. Well done, mr. Hutter.
Dan ga ik verder met het maken van de Nederlandse vertaling van Lilias Trotters Parables of the Christ-Life. Ook een boekje met inhoud.
Teksten Engels redigeren, een vertaling maken. Vaak is zulk werk verrijkend voor mijn bankrekening. De geestelijke.
Pineapple and politeness
Een andere taal leren. Woorden, uitspraak, vaste uitdrukkingen… Enzovoorts. En dan red je je wel… Tenminste. Elke taal verklapt veel van de cultuur van de moedertaalsprekers. Misschien kun je beter eerst wat over die cultuur te weten komen en dan pas die taal gaan leren? Of gelijk op?
We kijken naar Engels. Brits Engels. Wat weten we van de Britse cultuur? Wat valt Nederlanders echt op? De beleefdheid. Met hoofdletters. Engelsen zijn – in Nederlandse ogen – zo beleefd. Op straat, in winkels, in een gesprek. Zelfs een slecht bericht kunnen ze nog prettig brengen.
Een voorbeeld uit de praktijk. Nederlandse Ester en Britse Katharine zijn in gesprek, in de keuken. Voor hen ligt een ananas met wat schimmel.
In Nederland is het beleefd, hulpvaardig, om minder mooi nieuws eerlijk te vertellen. En dat eerlijke vertellen gaat meestal op een directe manier. Gewoon het feit zeggen. Ook tegen iemand die je niet zo goed kent. ‘Want daarmee is iemand toch (uiteindelijk) het meest geholpen? En in z’n algemeenheid: zo beleefd is het niet om ergens doekjes om te winden. Voor je het weet is het niet helemaal eerlijk wat je zegt. En oneerlijkheid, dat is pas onbeleefdheid.’
Het is hulpvaardig. Maar deze manier van zeggen werkt in de meeste andere landen niet. Ook niet in het gebied van het Verenigd Koninkrijk. ‘Wat zijn Nederlanders vaak lomp.’
BETTER LETTER geeft in de lessen Engels ook Britse cultuur, Brits denken mee in de taallessen. Taal en cultuur, gelijk op. Het doel is dat je goed kunt communiceren in het Engels (ook over minder mooi nieuws, als dat nodig is). Zodat een Brit, of een andere niet-Nederlander, met plezier naar je luistert en je berichten leest. En niet pretty annoyed afhaakt.
Een andere taal is een andere wereld. Soms vermoeiend, altijd boeiend!